Drewno agarowe to drewno drzew tropikalnych z rodziny Aquilaria, które naturalnie występują w Azji Południowo-Wschodniej, a dokładnie w Tajlandii, Kambodży i Wietnamie. Drzewa te, zwane wiecznie zielonymi drzewami, dorastają do 15-20 m wysokości, a ich liście przypominają wyglądem liście laurowe. Kwitną od marca do kwietnia, a pierwsze kwiaty pojawiają się między szóstym, a ósmym rokiem życia tych roślin. Owoce zaś pojawiają się tylko od czerwca do lipca. Drzewa te wytwarzają mleczko, które stosowane jest jako środek wymiotny, a w momencie dostania się do oka może nawet oślepić.
Niezwykłość drewna agarowego polega na tym, że gdy zostanie ono uszkodzone np.: poprzez owady, urazy bądź ogień, wówczas do jego wnętrza dostają się bakterie albo grzyby i naturalną reakcją ochronną rośliny jest wytwarzanie przez niego żywicy. Żywica ta, zwana olejem ochronnym o specyficznej woni, jest gęsta, lepka, ciemna i bardzo ciężka, a główną jej rolą jest odgrodzenie chorych tkanek od zdrowych. Gromadzi się na tzw. rannych obszarach, czyli miejscach zaatakowanych przez pasożyty. Są to przede wszystkim korzenie, gałęzie lub pień, które z czasem stają się bardziej twarde i zmieniają swoją barwę na ciemnobrązową lub nawet czarną. Tak zainfekowane drewno nosi nazwę agar.
Ciekawostką jest to, że nawet po ustaniu infekcji produkcja agaru nie zostaje przerwana, bowiem żywica poddawana jest procesowi destylacji, co finalnie powoduje powstanie olejku zwanego oud (co w tłumaczeniu oznacza „gorzki”). I właśnie z tego powodu wartość agaru jest większa niż wartość złota, a co za tym idzie są to najbardziej poszukiwane i oblegane drzewa. Do tego stopnia, że były one wycinane jedno po drugim, niszcząc w ten sposób całe populacje. Doprowadziło to do sytuacji, że gatunek tych drzew groził wymarciem.
Od 1986 roku były one chętnie sadzone w przydomowych ogrodach, głównie z powodu dochodów ze sprzedaży drewna agarowego. Po 1997 roku zaczęto zakładać plantacje, na których dochodzi do sztucznego zainfekowania drzew i w związku z tym pozyskanie agaru nie zawsze jest możliwe. Chodzi tu bynajmniej o jego jakość, a ta z kolei jest najwyższa, gdy agar dojrzewa bardzo wolno. Dlatego najwyższą wartość ma agar ze stuletniego drzewa, dzięki czemu jest najdroższy. I tak dla przykładu: do wytworzenia 12 ml oleju agarowego potrzebne jest minimum 20 kg drewna żywicznego i to niskiej jakości. Podobnie do uzyskania 20 ml oleju potrzeba 30 kg agaru średniej jakości. Ale już do wytworzenia 20 ml świetnego olejku, potrzeba aż 70 kg tego drewna. Natomiast z drzew starszych, liczących ponad 100 lat, wytwarzany jest olej najwyższej jakości i tym samym najdroższy, z uwagi na pracochłonny i bardzo kosztowny proces ekstrakcji.
Z uwagi na eksploatację tego drewna dla przemysłu perfumeryjnego mamy do czynienia ze spadkiem populacji tego gatunku w Wietnamie. Dlatego uznano je za gatunek narażony na wyginięcie, wpisując go do Czerwonej Księgi gatunków zagrożonych. Księga ta publikowana jest przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN). I właśnie z powodu objęcia tego gatunku ochroną, zdobycie go drogą legalną jest wręcz niemożliwe. Mimo słabej jego dostępności uważam, że warto poznać jego właściwości, stąd właśnie podjęłam między innymi ten temat.
Agar występuje w kilku formach. Mogą to być kawałki drewna, wióry lub proszek, a także wspomniany przeze mnie wydestylowany oud. Może być także importowany w formie gotowych kadzideł. Natomiast drewno agarowe, które nie jest zainfekowane ma postać drewna lekkiego i jasnego, o bardzo specyficznym zapachu, przypominającym zapach skóry.
Zastosowanie agaru jest niezmiernie szerokie. Począwszy od medycyny azjatyckiej, szczególnie chińskiej, poprzez ajurwedę, aż po kosmetykę. Pierwsze wzmianki sięgają roku 1400 p.n.e. Wspominano go w starożytnych dziełach islamskich, ajurwedyjskich, greckich, japońskich i wietnamskich. Dawniej agar wykorzystywano w lecznictwie, używając ścinków tego drewna i sporządzając z niego wywary, które z kolei używane były w leczeniu reumatyzmu i odry. Podawano go również matkom podczas porodu oraz tuż po nim, aby złagodzić ból. Współcześnie stosowany jest on jako środek uspokajający, a nawet depresant potwierdzony klinicznie. Pomaga on na marskość wątroby i ma zastosowanie w leczeniu nowotworów płuc i żołądka, pomaga zwalczać bóle brzucha i nudności. Odgrywa także niemałą rolę w leczeniu astmy. Dodatkowo pomocny jest w higienie jamy ustnej oraz odstraszaniu owadów. Co ciekawe, agar stosuje się także jako przyprawa, np. do poprawy smaku wody, a także do aromatyzowania tytoniu.
Jednak jego największym atutem są właściwości zapachowe i z tego właśnie względu ma on szerokie zastosowanie w aromaterapii i w wytwarzaniu perfum. Nie dość, że zapach utrzymuje się bardzo długo (na ciele kilkadziesiąt godzin, a na ubraniu nawet miesiąc), to jest on uwalniany stopniowo, co powoduje z kolei, że zapach ten ciągle się zmienia. Jednak oprócz perfum i aromaterapii zapach drewna agarowego wykorzystywany jest w obrzędach i rytuałach jako kadzidło.
Pierwsze wykorzystanie agaru w tej sferze ma swoje korzenie w Indiach i Chinach, kiedy to rozpalano kadzidła agarowe przy chorych z dolegliwościami astmy, tarczycy oraz stanami niepokoju i stresu. Obecnie produkcja kadzideł odbywa się w Indiach i Azji Południowo-Wschodniej. W związku z tym, że zapach kadzidła agarowego niesie ze sobą spokój ducha oraz dobry nastrój, chętnie wykorzystywany jest podczas japońskich ceremonii herbaty. Wykorzystanie kadzideł w obrzędach religijnych to jedno, ale kadzidła te wykorzystywane są także jako afrodyzjak, podobnie jak olej agarowy.
Jeśli chodzi o zastosowanie tego kadzidła w magii polecam go szczególnie do namaszczania świec przy rytuałach miłosnych, a także szczególnie polecam go wykorzystać przy ceremoniale odzyskiwania kobiecej mocy, który możecie znaleźć również u mnie na stronie i będziecie przekierowani do niego na końcu materiału. Świetnie nada się do uświęcenia ciała kobiety, jako siedziby boskości i powrotu do osobistej mocy bogini w każdej z nas.
Powyższy wachlarz zastosowań i właściwości wraz z niesamowitym walorem zapachowym oraz fakt, że agar jest trudno dostępny i niewyobrażalnie drogi, czyni drewno agarowe tak niesamowitym.
Wszelkie prawa zastrzeżone, kopiowanie całości lub fragmentu dozwolone w przypadku podania autora tekstu i linku źródłowego.
